پیکربندی رینگ سه مسیره بر بستر شبکه

بعضی از سرویس و ترافیک ها حساسیت بالایی از نقطه نظر قابلیت اطمینان و امنیت دارند. بدین صورت که سعی می شود از تکنولوژی و بسترهایی استفاده شود که احتمال آسیب و خرابی کاهش یابد و در صورت وقوع حداقل زمان بازیابی و بهبود را دارا باشد. یکی از راه حل ها به کارگیری مسیرهای پشتیبان در کنار مسیر اصلی برای انتقال دیتا می باشد. بدین صورت که یک مسیر به عنوان مسیر اصلی تعیین شده و یک یا چند مسیر پشتیبان تمهید می شود تا در صورت خرابی ترافیک با کمترین زمان ممکن به مسیرهای پشتیبان سوئیچ شود.

لطفاً مقاله "طراحی پروژه بر بستر فیبر نوری با بهرگیری از تکنولوژی رینگ (پروتکل ERPS-G8032)" را مطالعه بفرمایید.

یکی از محبوب ترین توپولوژی ها برای انتقال دیتا که امکان قابلیت اطمینان بالا را فراهم می کند، توپولوژی حلقه یا رینگ است. در این توپولوژی می توان بین دستگاه های شبکه بیش از یک رینگ را برای قابلیت اطمینان بیشتر به کار برد . پروتکل های مختلفی برای برقراری افزونگی و ایجاد مسیر پشتیبان وجود دارد که از آن جمله می توان به RSTP، ERPS، PRP و HSR اشاره کرد.
در اینجا به بررسی یک سناریو می پردازیم تا از مزیت های این قابلیت در شبکه بهره ببریم. در این سناریو دو سوئیچ وجود دارند که بر روی رینگی قرار گرفته و می بایست سه مسیر برای انتقال دیتا بین دو سوئیچ فراهم شود بدین صورت که یک مسیر به عنوان مسیر اصلی و دو مسیر دیگر به عنوان پشتیبان تا در صورت قطعی مسیر اصلی، بلافاصله ترافیک به یکی از دو مسیر دیگر سوئیچ شود. دلیل تمهید دو مسیر به عنوان پشتیبان نیز افزایش قابلیت اطمینان جهت انتقال دیتا بین این دو سوئیچ است.
جهت برقراری سه مسیر بین دو سوئیچ، در هر سوئیچ سه پورت درگیر می شوند که می بایست در مد «ترانک» قرار گیرند که در منوی Advanced Configure و بخش VLANs قابل تنظیم است.

شکل 1- ترانک کردن پورت ها

به طور مثال سه پورت 1، 2 و 3 در شکل بالا در وضعیت ترانک قرار داده شدند. سپس سه پورت یاد شده باید در زیر بخش MEP(Maintenance Entity Port) از همان منو چه به صورت خودکار و یا دستی انتخاب شوند. به طور مثال در اینجا تگ 3001 ثبت شده است.

شکل 2- ثبت پورت ها در MEP

در ادامه در پروتکل ERPS، یک سوئیچ می بایست به عنوان سوئیچ مرکزی انتخاب شود. در هر سوئیچ پیکربندی ERPS برای پورت ها در بخش ERPS به صورت زیر انجام می گیرد بدین صورت که به طور مثال پورت 1 و 2 به عنوان پورت های East و West و سپس پورت های 2 و 3 نیز به همان صورت انتخاب می شوند.

شکل 3- پیکربندی ERPS

با وارد شدن به هر Ring ID و تنظیم کردن RPL Configuration به صورت زیر سوئیچ مرکزی تعیین می شود.

شکل 4- RPL Configuration برای سوئیچ مرکزی

پس از پیکربندی ERPS، می بایست با ورود به بخش Spanning Tree و زیر بخش CIST Ports از فعال بودن پروتکل STP برای پورت ها اطمینان حاصل کرد.

شکل 5- وضعیت فعال بودن پروتکل STP برای پورت ها

در ادامه این روند برای سوئیچ دیگر نیز تکرار می شود تنها با این تفاوت که سوئیچ دوم سوئیچ مرکزی نخواهد بود درنتیجه پیکربندی در RPL انجام نمی گیرد و به صورت زیر خواهد بود.

شکل 6- RPL Configuration برای سوئیچ دوم

در نهایت با گرفتن پینگ از هر دو سوئیچ از برقراری ارتباط بین این دو اطمینان حاصل می شود. توجه شود که برای گرفتن پینگ، آدرس IP دو سوئیچ متفاوت باشد.