مقدمه :

در حال حاضر برای دیدن تصاویر از فاصله‌های زیاد بیشتر از تجهیزات انتقال تصویر که با خط تلفن کار می‌کند استفاده می‌شود. در این روش احتیاج به تجهیزات مخصوص می‌باشد و عمده مشکل آن سرعت‌ پایین انتقال اطلاعات و درنتیجه کیفیت پایین تصاویر می‌باشد. اما با پیشرفت دوربین‌ها و دستگاه‌های ضبط تصویر امکان انتقال تصویر از بستر شبکه فراهم‌شده است.در این مقاله سعی شده است به‌طور مختصر این روش‌ها معرفی شود تا بتوان به‌عنوان یک‌راه حل صحیح در بحث طراحی انتقال تصویر استفاده شود و امید است در مقالات آینده هرکدام از این روش‌ها به‌طور کامل توضیح داده شود.

بستر کابل

معمولاً در شبکه‌های محلی از کابل به‌عنوان محیط انتقال استفاده می‌گردد.متداول‌ترین نوع کابلی که در انتقال اطلاعات استفاده می‌گردد کابل‌های به هم تابیده می‌باشند.با توجه به نوع (cat5, cat6 ) و همچنین استاندارد آن (UTP , STP, FSTP ) بافه‌ها حداقل سرعت شبکه 100 مگابیت بر ثانیه می‌باشد.با توجه به این پهنای باند می‌توانیم تعداد زیادی دوربین را بر روی شبکه به‌طور هم‌زمان داشته باشیم .اما در شرایطی که از این بستر بخواهیم به‌طور هم‌زمان شبکه دیتا نیز داشته باشیم و یا از سرویس‌های دیگر شبکه مثل Voip نیز استفاده کنیم بایستی توسط سویچ‌های مدیریتی پهنای باند را کنترل کنیم .بزرگ‌ترین محدودیت استفاده از این بستر فاصله ارتباطی می‌باشد چون با توجه به استاندارد TIA/EIA568ما می‌توانیم از این نوع کابل برای فاصله 100 متر استفاده نماییم . بنابراین محدود به استفاده در داخل ساختمان هستیم.

بستر فیبر نوری

با توجه به اینکه در شبکه‌های با کابل مسی محدودیت فاصله وجود دارد برای فواصل طولانی می‌توان از بستر فیبر نوری استفاده کرد.فیبر نوری به دو صورت مالتی مود و سینگل مود موجود می‌باشد.برای فاصله کوتاه ( زیر 2000 متر ) معمولاً از فیبر نوری مالتی مود استفاده می‌شود و برای فاصله‌های بیشتر از فیبر نوری سینگل مود استفاده می‌گردد.در حال حاضر با توجه به اینکه تجهیزات فعال ( Active ) برای هر دو نوع فیبر نوری تقریباً یکسان می‌باشد بهتر است در طراحی خود از فیبر نوری سینگل مود استفاده نماییم تا در آینده بتوانیم در صورت نیاز به پهنای باند بیشتر احتیاج به تعویض بستر نباشد.برای انتقال تصویر بر روی فیبر در صورت آنالوگ بودن دوربین بعد از ارتباط دوربین‌ها به‌ وسیله کابل کواکسیال به دستگاه ضبط تصویر که دارای پورت شبکه ( Ethernet ) می‌باشد از طریق پورت شبکه و به‌وسیله یک سویچ که دارای ماژول فیبر نوری است یا به‌وسیله یک مبدل (Media Converter ) تصاویر را بر روی فیبر انتقال داد.البته مبدل‌های سوکت BNC به فیبر نوری نیز در بازار موجود می‌باشد که می‌توان از آن‌ها استفاده نمود.

اما برای دوربین‌های تحت شبکه موضوع فرق می‌کند و می‌توان دوربین را به‌صورت مستقیم و به‌وسیله کابل شبکه به سویچ انتقال داد و از روی سویچ نیز تصویر را بر روی شبکه فرستاد.

لطفاً مقاله "انتقال تصویر بر روی اینترنت به زبان ساده" را مطالعه بفرمایید.

بستر اینترنت

در حال حاضر با گسترش شبکه اینترنت در سراسر کشور و امکان دسترسی به اینترنت سرعت‌ بالا می‌توان از این روش به‌عنوان یک روش انتقال تصویر استفاده نمود. با توجه به اینکه دوربین‌های تحت شبکه و همچنین دستگاه‌های ضبط تصویر که دارای خروجی شبکه هستند و استانداردهای شبکه را پشتیبانی می‌کنند می‌توانند به‌عنوان یک دستگاه تحت شبکه با گرفتن آدرس واقعی(Ip Public) در دنیای اینترنت شناخته شوند .البته بایستی در نظر داشته باشیم که چون در کشور ما پهنای باند اینترنت گران‌قیمت است هزینه استفاده از این روش بالا است اما می‌تواند به‌عنوان یک‌راه حل در مناطقی که استفاده از دیگر بسترها امکان‌پذیر نیست مطرح باشد.

نکته مهم برای استفاده از این روش این است که چون محدودیت پهنای باند وجود دارد باید از دوربین‌ها یا دستگاه‌های ضبط تصویری استفاده شود که بتوانند تصویر را فشرده‌تر نمایند تا پهنای باند کمتری را اشغال کنند .به‌عنوان‌مثال از تجهیزاتی استفاده شود که کدک H.264 را پشتیبانی کنند.

بستر بیسیم (Wireless)

فنّاوری شبکه‌های بی‌سیم با استفاده از انتقال داده‌ها توسط امواج رادیویی در ساده‌ترین صورت به تجهیزات سخت‌افزاری امکان می‌دهد تا بدون استفاده از بسترهای فیزیکی همچون سیم و کابل با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.مهم‌ترین مزیت ارتباط بی‌سیم نسبت به شبکه‌های کابلی راحتی پیاده‌سازی آن می‌باشد. ما برای ارتباط چندین ساختمان که در داخل شهر می‌باشند امکان ایجاد شبکه خصوصی به‌وسیله فیبر نوری را نداریم و اگر هم داشته باشیم هزینه آن بسیار بالا می‌باشد بنابراین برای این موارد می‌توان از فنّاوری بی‌سیم استفاده کنیم . پهنای باندی که توسط شبکه‌های بی‌سیم رایج در بازار می‌توان تهیه کرد بین 11 تا 108 مگابیت بر ثانیه می‌باشد البته امکان رسیدن به پهنای باندهای بالاتر نیز امکان‌پذیراست ولی هزینه تجهیزات آن به‌صورت صعودی بالا می‌رود. پس با توجه به این توضیحات می‌توان برای ارتباطاتی که فاصله آن‌ها تا حدود 50 کیلومتر می‌باشد از این روش استفاده نماییم البته باید در نظر داشته باشیم که عوامل محیطی و همچنین فاصله تأثیر مهمی در پهنای باند دارند.

مهم‌ترین عیب استفاده از این روش امنیت آن می‌باشد درواقع هک کردن شبکه‌های بی‌سیم نسبت به شبکه‌های سیمی آسان‌تر است.

بستر مخابرات

شرکت مخابرات ایران با ایجاد یک شبکه گسترده ( WAN) در سراسر کشور و فراهم نمودن بستر ارتباطی در مراکز کلیه استان‌ها و همچنین قابلیت دسترسی کلیه شهرها به این شبکه از طریق شبکه‌های دسترسی استانی سرویسی بنام اینترانت را فراهم نموده است.بنابراین برای شرکت‌ها و سازمان‌هایی که دارای دفاتر پراکنده در سطح کشور می‌باشند و احتیاج به کنترل متمرکز به‌وسیله دوربین رادارند استفاده از این بستر می‌تواند بهترین راه‌حل باشد.البته سرویس‌های ارائه‌شده در این روش با توجه به محدوده شهری و بین‌شهری متنوع می‌باشد که عمده سرویس‌های قابل‌ارائه به شرح زیر می‌باشد.

سرویس ارتباط نقطه‌به‌نقطه (PTP)

این سرویس از نوع سرویس‌های TDM Base می‌باشد قابل‌ارائه بین دونقطه در هر استان می‌باشد و به متقاضیانی که نیاز به پهنای باند اختصاصی (Bandwith Dedicated) دارند قابل‌ارائه می‌باشد.این سرویس به‌صورت کانال‌هایی با پهنای باند ثابت از ابتدا تا انتهای نقطه مورد درخواست تعریف و در اختیار متقاضیان قرار می‌گیرد.سرویس نقطه‌به‌نقطه در لایه یک TDM ) و در برخی استان‌ها در لایه 2 (ازبس تر ATM قابل‌ارائه می‌باشد.

سرویس نقطه به چند نقطه (PTMP)

این سرویس مشابه سرویس نقطه‌به‌نقطه می‌باشد با این تفاوت که به دلیل تمرکز لینک‌های مورد درخواست مشتری در یک نقطه ارتباطات هر نقطه مبدأ با پهنای باندی کمتر یا مساوی 2 مگابیت بر ثانیه به‌صورت متمرکز بر روی یک لینک (G.SHDSL ) تحویل سایت مرکزی مشتری می‌گردد.

سرویس شبکه خصوصی مجازی VPN / MPLS

مخابرات با راه‌اندازی این سرویس امکان ارائه سرویس VPN مبنی بر تکنولوژی MPLSُ را در مراکز 30 استان کشور فراهم آورده است که این بستر می‌تواند برای سازمان‌هایی که در مراکز استان قرار دارند یک سرویس ایده آل باشد چون با توجه به پروتکل‌های مسیریابی (Routing ) در داخل این شبکه مشتری می‌تواند در مرکز خود با استفاده از ساده‌ترین تجهیزات لایه 3(Layer 3) و بدون نیاز به اعمال پروتکل‌های Dynamic Routing از این شبکه استفاده کند . بزرگ‌ترین مزیت این سرویس Full Mesh بودن آن است که باعث بالا رفتن اطمینان از عدم قطعی شبکه می‌گردد.نکته دیگر اینکه اگر از بستر شبکه بجزانتقال تصویر بخواهیم از سرویس‌های Voice , Data نیز استفاده کنیم امکان تعریف Quality of Service QOS نیز وجود دارد.